Szkoła Podstawowa im. Jana Brzechwy w Dłużynie Dolnej

"Najpierw są rodzice, potem dzieci, i dopiero wtedy nauczyciele. To jest porządek.

Rodzice powierzają swoje dzieci nauczycielom, a nauczyciele reprezentują rodziców wobec dzieci".

Sieglinde Schneider, terapeutka

Co bym zrobiła, gdybym mogła jeszcze raz wychować dziecko?

- częściej używałabym palca do malowania, a rzadziej do wytykania
- mniej bym upominała, a bardziej dbała o bliski kontakt
- zamiast patrzeć stale na zegarek, patrzyłabym na to, co robi
- wiedziałabym mniej, lecz za to umiałabym okazać troskę
- robilibyśmy więcej wycieczek i puszczali więcej latawców
- przestałabym odgrywać poważną, a zaczęła poważnie się bawić
- przebiegałabym więcej pól i obejrzała więcej gwiazd
- rzadziej bym szarpała, a częściej przytulała
- rzadziej byłabym nieugięta, a częściej bym wspierała
- budowałabym najpierw poczucie własnej wartości, a dopiero potem dom
- nie uczyłabym zamiłowania do władzy, lecz do potęgi miłości

Diane Loomans, z książki G. Dryden, J. Vos "Rewolucja w miłości"

„Zbyt często dzieci są karane za bycie ludźmi. Nie pozwalamy dzieciom mieć gorszych dni, swoich humorków,
nie przyzwalamy im mówić lekceważącym tonem, być niegrzecznymi.

Tymczasem my dorośli sami zachowujemy się w ten sposób! Nikt z nas nie jest idealny.
Musimy przestać oczekiwać od naszych dzieci bycia perfekcyjnymi, kiedy sami tacy nie jesteśmy.”

Rebbeca Eanes

„Dziecko ma prawo być sobą.
Ma prawo do popełniania błędów.
Ma prawo do posiadania własnego zdania.
Ma prawo do szacunku.
Nie ma dzieci – są ludzie”

Janusz Korczak

"Wychowanie bez błędów nie istnieje. nic takiego nie istnieje.
I nie tylko nie istnieje, lecz wręcz nie powinno istnieć.
Rodzice są ludźmi. popełniają więc błędy i nie wiedzą wszystkiego. Natomiast odpowiedzialni rodzice nie są mitem. Przeciwnie.
Dzieci mają prawo do odpowiedzialnych rodziców.
Przyznawanie się do błędów albo niewiedzy jest prawidłowym zachowaniem ze strony rodziców.
Powinno ono zarazem być uzupełnione przez dążenie do naprawiania błędów oraz poszukiwania odpowiedzialności”.

J.G. Woititz

Dzieci, które często chwalimy, są otwarte, mają poczucie własnej wartości,
nie boją się ryzyka, kochają ludzi i siebie.
Te zaś, które są ganione, stają się niepewne lub zbuntowane, nisko oceniają swoje możliwości
(akceptacji często poszukują poza domem – np. w destruktywnej grupie), niechętnie podejmują się nowych zadań”

R. Carlson